Astrid, 26 jaar - verpleegkundige

Warme plek, leuke sfeer

In mijn laatste jaar middelbaar volgde ik Sportwetenschappen. Dat was helemaal mijn ding. Maar wat erna? Ik was sociaal en goed in zorgen voor anderen: in combinatie met mijn liefde voor bewegen dacht ik aan Kiné- of Ergotherapie. Toen kwam verpleegkunde in het vizier en dat sprak me meteen aan, ook omdat het praktijkgericht was. Ik had geluk: mijn ouders hebben me goed begeleid. Ik begon aan de studies en al snel volgde de eerste stage, dan weet je meteen of het iets voor jou is. Op het einde van het 2e jaar koos ik voor sociale verpleegkunde.

2 jobs 50/50

Na 3 jaar studeren was ik nog niet klaar om te gaan werken. Via een schakeljaar behaalde ik mijn master in het sociaal werk en sociaal beleid. Voor mijn thesis belandde ik in een woonzorgcentrum. Directeur Jan vroeg of ik er wilde werken: ze hadden een vacature bij de personeelsdienst. Ik ben erin gedoken en heb heel veel geleerd. Na 1 jaar miste ik het contact met de mensen en wilde ik de zorg in. Nu doe ik beide jobs 50/50 en dat geeft een leuke afwisseling. Ik put voldoening uit beide jobs.

Altijd blij als ik een smile kan toveren op het gezicht van bewoners of hun familie.

Vrijheid, kansen en verantwoordelijkheid

Je krijgt heel veel vrijheid, kansen en verantwoordelijkheid om projecten zelf in te vullen en je werk in te delen. Hierover nadenken samen met collega’s is best uitdagend. Het woonzorgcentrum is een warme plek met een leuke sfeer en fijne collega’s. We kunnen altijd bij elkaar terecht. De taken zijn niet strikt afgelijnd, ik kook hier ook samen met de bewoners en maak daarna alles weer netjes. Het leukste aan mijn job is het contact met de bewoners en manieren vinden om te communiceren met mensen met dementie. Mijn valkuil is grenzen stellen voor mezelf. Ik vind het moeilijk om naar huis te vertrekken als de job nog niet af is.

Het advies van Astrid

Doe wat je graag doet, forceer niks, zo ga je met volle zin werken.